1 Μαΐου 2008

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΗ ΔΙΩΞΗ! ΕΝΟΧΟΣ Ο ΘΕΟΣ! ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΕ ΕΞΩΣΗ ΚΑΙ ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ!

        1 Μαΐου 2008
Ή αλλιώς, μερικές από τις σκέψεις που με οδήγησαν στην απιστία...

Υπάρχουν μερικές βασικές παραδοχές για τον θεό που αυτή τη στιγμή κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για όσες αδικίες συνέβησαν, συμβαίνουν ή θα συμβούν. Και για όσους υπέφεραν, υποφέρουν ή θα υποφέρουν στο μέλλον. Είναι λοιπόν σύμφωνα με όσα ο ίδιος δίδαξε διά στόματος των αποστόλων του...

- Δημιουργός
- Παντοδύναμος
- Πανάγαθος
- Παντογνώστης
- Κριτής
- Τιμωρός
- Έδωσε στον άνθρωπο ελεύθερη βούληση

Το κατηγορητήριο
Θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αυτές τις ιδιότητες χωρίς να πέφτουμε σε αντιφάσεις. Χωρίς να καταλήγουμε σε άτοπο. Χωρίς η παραδοχή μιας ιδιότητάς του να τρακάρει πάνω σε μια τουλάχιστον από τις άλλες. Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική. Είναι επικούρια λογική ήδη διατυπωμένη χιλιάδες χρόνια πριν.

Παντοδύναμος και πανάγαθος; Αν ο κατηγορούμενος είναι δημιουργός, τότε δημιούργησε και το κακό. Επομένως πώς μπορεί να είναι πανάγαθος; Μάλιστα, γνωστή προσευχή δηλώνει πως είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Ή λοιπόν η προσευχή είναι λάθος ή ο κατηγορούμενος πληρεί και το κακό αυτοπροσώπως. Αν είναι παντοδύναμος, δύναται να εξαλείψει το κακό. Αν δύναται και δεν το κάνει, σημαίνει πως δε θέλει, άρα δεν είναι πανάγαθος!

Παντογνώστης και πανάγαθος; Αν άφησε εξ αρχής να δημιουργηθούν άνθρωποι γνωρίζοντας πως θα αδικήσουν ή θα αδικηθούν ή θα υποφέρουν αιώνια μετά την τελική κρίση, πάλι προβληματίζει η ιδιότητα του πανάγαθου. Εκτός αν δεν το γνώριζε, οπότε δε μπορεί να είναι παντογνώστης!

Δημιουργός, παντογνώστης και πανάγαθος; Αν είναι όντως ο δημιουργός, έδωσε και τα πάθη στους ανθρώπους γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως θα οδηγήσουν σε πόνο εαυτούς και αλλήλους. Αλλά τότε δε μπορεί να είναι πανάγαθος. Εκτός αν δεν το γνώριζε, αν δηλαδή δεν είναι παντογνώστης! Εκτός κι αν δεν είναι ο όντως δημιουργός!

Σύγκριση δημιουργήματος και δημιουργού
Σε αντίστοιχες επικουρικά διατυπωμένες αντιφάσεις σαν του κατηγορητηρίου πέφτει κανείς εύκολα όταν εξετάζει τις ταυτόχρονες ιδιότητες του θεού και δεν θα επεκταθούμε παρά έμμεσα. Ας δούμε μια ακόμη πλευρά του ζητήματος. Γιατί στο τέλος το δημιούργημα πρέπει να κριθεί δίκαια...

Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 1ο - Αγαθοσύνη: Ας συγκρίνουμε την αγαθοσύνη του δημιουργήματος και του δημιουργού! Ποιος άνθρωπος, θα μπορούσε να αναπαραχθεί, γνωρίζοντας με σιγουριά πως τα παιδιά του είτε θα πονέσουν εν ζωή, είτε θα αδικήσουν και θα τιμωρούνται αιώνια; Γνωρίζοντας με σιγουριά πως δε θα έχουν καμία ελπίδα για καλή τύχη; Ίσως να έσπερνε ασύστολα καταδικασμένους απογόνους ένας μη αγαθός, εγωιστής. Κάποιος σαν αυτούς που υιοθετούν σκυλιά για παρέα και μετά τα κακομεταχειρίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αδιαφορώντας αν πονάνε, όταν τα κρεμάνε ανάποδα στα δέντρα και τα μαστιγώνουν. Όμως ευτυχώς, το δημιούργημα δεν έχει ως επί το πλείστον τέτοιους εκπροσώπους. Αντίθετα όμως με το δημιούργημα, ο σαδισμός δείχνει να περισσεύει στον δημιουργό όταν αφήνει την αδικία να διαιωνίζεται!

Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 2ο - Λογική: Θα μπορούσε ποτέ κανείς να δει έναν επιστήμονα να πειραματίζεται αιώνια για το κατά πόσο το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά in vitro; Περίεργο σκηνικό έτσι; Μάλλον μουρλός παρά επιστήμονας θα ήταν. Ο κατηγορούμενος από την άλλη θα μπορούσε έστω να θελήσει να φτιάξει ένα σύμπαν που γνώριζε ακριβώς το πώς θα εξελιχθεί; Μάλλον όχι. Επομένως ή ο κατηγορούμενος δεν είναι ο δημιουργός, ή δεν είναι παντογνώστης, αλλιώς ομοιάζει με μουρλό πειραματιστή. Ή με κάποιον που στήνει χιλιάδες κομμάτια ντόμινο, μόνο και μόνο για να τα δει να πέφτουν. Αν και ο μουρλοντομινάκιας μπορεί να φαντάζεται πώς περίπου θα πέσουν τα κομμάτια, όμως δεν είναι καν σίγουρος πως θα επιτευχθεί η πτώση όλων. Δηλαδή ή το σύμπαν είναι θέαμα, ή ο κατηγορούμενος ήθελε κάτι να αποδείξει στον εαυτό του, ακριβώς όπως όσοι στήνουν επί μέρες ντόμινο προκειμένου να τα ρίξουν. Γενικότερα, ο κατηγορούμενος έχει ένα ζητηματάκι απέναντι στη λογική. Όπως και απέναντι στα πάθη. Πρώτα σου τα μοιράζει απλόχερα και μετά απαιτεί να τα σκοτώσεις μέσα σου για να κερδίσεις την αιώνια ζωή! Έχει και με το εγωισμό ένα ζητηματάκι. Τον θεωρεί αμαρτία, αλλά διδάσκει πως μπορείς και αξίζεις να ζήσεις για πάντα σε έναν παράδεισο. Πόσο ξιπασμένος, υπέρτατα εγωιστικός πόθος. Κι όμως, αντί να τιμωρείται, διδάσκεται από τους ίδιους που διδάσκουν πως ο εγωισμός είναι αμαρτία!

Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 3ο - Πλάνη: Όταν ένας επιστήμονας διδάσκει, αποδεικνύει θεωρήματα πριν τα χρησιμοποιήσει. Ο κατηγορούμενος υπόσχεται να σου αποκαλυφθεί αφού πρώτα πιστέψεις σε αυτόν. Για πλανευτής θεός μοιάζει ο κατηγορούμενος. Αν το δημιούργημα καταφέρει να πείσει τον εαυτό του πως είναι σκύλος, δεν απέχει από το να αρχίσει να γαυγίζει. Η σκυλίσια ζωή, σίγουρα θα του αποκαλυφθεί. Όπως εκείνος την κατανοεί. Κι αν βρεθεί γνωστικός να του πει πως δε γίνεται να είναι σκύλος αφού περπατά στα δύο πόδια, θα μπουσουλήσει για να στηρίξει το πιστεύω του. Έτσι ακριβώς, όσοι πίστεψαν και τους αποκαλύφθηκε, κατανοούν με κάποιο τρόπο όλες τις αντιφάσεις των ιδιοτήτων του. Στο μυαλό τους δομούνται όλα έτσι ώστε αντιφάσεις δεν υπάρχουν. Άλλοι πάλι, αν και πίστεψαν, μπροστά σε τέτοιες σκέψεις απιστούν. Είναι ίσως ζήτημα του τι ακριβώς έχει κανείς ανάγκη. Και του τι μπορεί!

Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 4ο - Δικαιοσύνη: Έστω ένα κέντρο δημιουργίας εγκληματιών. Παίρνεις μερικά παιδάκια, τα μαθαίνεις να σφάζουν, τα μεγαλώνεις ως δολοφόνους, τα ξαμολάς στην κοινωνία και στη συνέχεια τα συλλαμβάνεις και τους κουνάς το δάκτυλο για όσα έκαναν. Όμως θα είχες το δικαίωμα να κουνήσεις το δάκτυλο μόνο αν δεν είχες δημιουργήσει τους εγκληματίες εν γνώσει σου με όλα τα μη θεϊκά μέσα που διέθετες. Αυτή την αυτογνωσία, αν και όταν ασκεί πολιτική δεν το παραδέχεται, το δημιούργημα την έχει. Όχι όμως ο κατηγορούμενος. Δημιουργεί γνωρίζοντας τι δημιουργεί και μετά κουνάει το δάκτυλο στο δημιούργημα που έγινε όπως ακριβώς θέλησε ο ίδιος να γίνει. Το θέλησε, αφού το ήξερε εκ των προτέρων! Λες να ασκεί πολιτική κι αυτός;

Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 5ο - Συγχώρεση: Ο άνθρωπος έχασε την αθανασία, όταν παραπλανήθηκε από ένα δημιούργημα του ίδιου του κατηγορούμενου. Και επήλθε η πτώση. Ο πόνος της γέννας, της επιβίωσης και αυτά τα ωραία. Επειδή ζήτησε από το δημιούργημα να μην τραφεί από ένα δέντρο. Λίγο σκληρός είσαι απέναντι στα παιδιά σου κατηγορούμενε. Το δημιούργημά σου έχει συγχωρήσει, ως κηδεμόνας, χιλιάδες τέτοιου είδους παρακοές. Και δε μιλάμε απλά για ένα φρούτο ή ένα βάζο με μέλι. Ακόμη κι αν έχει καλά εξηγήσει στον κηδεμονευόμενο το γιατί ακριβώς δεν πρέπει να πράξει κάτι, γνωρίζει να συγχωρεί. Ακόμη κι αν το ατόπημα συμβαίνει επανειλημμένα. Και χωρίς να χρειαστεί να σταυρωθεί. Έτσι. Απλά συγχωρεί. Γιατί μπορεί!

Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 6ο - Αυτοθυσία: Μετά την πτώση, ο δημιουργός σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα να στείλει τον υιό του να τον σκοτώσει ο άνθρωπος. Έτσι, θα μπορούσε να τον συγχωρήσει για όσα έπραξαν οι πρόγονοί του στον κήπο της Εδέμ. Έπρεπε λοιπόν ο ίδιος ο θεός να δολοφονηθεί. Σκότωσέ με να σε συγχωρήσω που με παράκουσες σα να λέμε! Περίεργη ιδέα εξ αρχής που τρακάρει και στην παντοδυναμία, αλλά ας την δεχτούμε. Θυσιάστηκε λοιπόν για να σώσει την ανθρωπότητα ολόκληρη από το προπατορικό αμάρτημα. Κι αυτό θεωρείται η ύψιστη προσφορά φιλευσπλαχνίας και αγάπης. Όμως για στάσου!
1. Υπάρχουν άνθρωποι, που θυσιάστηκαν για έναν και μόνο άνθρωπο, κίνητρο πολύ μικρότερο από αυτό μιας θυσίας που σώζει όλη την ανθρωπότητα!
2. Που θυσιάστηκαν χωρίς να φέρουν καμία ευθύνη. Αντίθετα με την περίπτωση του δημιουργού, που τόσο η ύπαρξη του φιδιού όσο και τα πάθη των πρωτόπλαστων, όπως και να το πάρεις περνούσαν από το χέρι του. Διαφορετικά δε νοείται ταυτόχρονα παντοδύναμος και δημιουργός των πάντων.
3. Που θυσιάστηκαν χωρίς "δοξάστε με" και χωρίς να κουνάνε το δάκτυλο στον διασωθέντα. Ταπεινότερα από τον δημιουργό.
4. Που θυσιάστηκαν χωρίς πειρασμούς περί του αντιθέτου.
5. Για να του χαρίσουν την υπόλοιπη γήινη ζωή, δώρο πολύ μικρότερο από την αθανασία!
6. Και υπάρχουν και άθεοι, που αποφάσισαν να θυσιαστούν. Νομίζοντας πως δεν έχει τίποτα μετά, απόφαση δυσκολότερη ασφαλώς από αυτήν που παίρνεις γνωρίζοντας πως σε τρεις ημέρες θα είσαι θεός.

Η απολογία
Ο κατηγορούμενος, ισχυρίστηκε στην απολογία του πως έχει όλες τις ιδιότητες που του προσάπτουν οι θρησκείες. Και πως για τα όσα κατηγορείται, έχει άλλοθι! Την περιβόητη ελεύθερη βούληση που απλόχερα μοίρασε στο δημιούργημα! Οι δημιουργημένοι εγκληματίες του υποτιθέμενου κέντρου δημιουργίας εγκληματιών που προαναφέρθηκε, είχαν φυσικά κι εκείνοι ελεύθερη βούληση. Δηλαδή θα πρέπει να δεχτούμε πως δεν έφταιγαν οι δημιουργοί τους που τους ανέθρεψαν ως εγκληματίες αλλά οι ίδιοι οι εγκληματίες γιατί δέχτηκαν τη διαπαιδαγώγηση ενώ μπορούσαν να μην την δεχτούν! Ή όμως δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, ή ο κατηγορούμενος δεν είναι παντογνώστης. Αν συμβαίνουν και τα δύο, εφ' όσον γνώριζε, δε μπορεί παρά να μην είναι πανάγαθος.

Ισχυρίστηκε κι άλλα ο κατηγορούμενος. Πως έδωσε τα πάντα στους ανθρώπους αλλά εκείνοι τον παράκουσαν και επήλθε η πτώση. Όμως ο ίδιος τους φόρτωσε τα πάθη όταν φύσηξε τον πηλό. Κι άφησε το φιδάκι να σουλατσάρει στην Εδέμ παραπλανώντας τους. Και θεωρεί πως έχει δικαίωμα να τους κρίνει. Κι ας γνώριζε πως θα τον παρακούσουν. Κι ας τον παράκουσαν επειδή τους έφτιαξε έτσι ώστε να μπορούν να τον παρακούσουν. Κι ας τους έπλασε γνωρίζοντας πως θα τον παρακούσουν. Επειδή τους έδωσε και ελεύθερη βούληση. Και σε τελική, πόσο ελεύθερη μπορεί να είναι η βούληση όταν κάποιος γνωρίζει το πού θα οδηγηθούν όλα εκ των προτέρων;

Τελικά, σε μια ύστατη προσπάθεια υπεράσπισής του, μας είπε πως είναι ασύλληπτος για τον νου του δημιουργήματος πριν το δημιούργημα πιστέψει απόλυτα σε αυτόν ώστε να του αποκαλυφτεί. Έτσι, το δημιούργημα, δε μπορεί να γνωρίζει και να κατανοεί τα σχέδιά του. Όμως για ποια σχέδια συζητάμε; Τα ήδη τετελεσμένα γεγονότα; Αν είσαι παντογνώστης, γνωρίζεις από την αρχή το τέλος.

Έπεσε και σε άλλες αντιφάσεις. Σε μια κρίση αυτοκριτικής μάλιστα, δηλώνει πως μετάνιωσε (ακριβώς αυτό το ρήμα χρησιμοποιείται στις γραφές) που έφτιαξε τον άνθρωπο, και αποφάσισε να κάνει κατακλυσμό για να τον καταστρέψει. Χρειάζεται λοιπόν τη συνεργασία της φύσης για να καταστρέψει, άρα δεν μοιάζει παντοδύναμος! Και το πιο περίεργο; Παρ' ότι παντογνώστης, κάνει λάθη!

Η Ετυμηγορία
Μέσα από τις παραπάνω σκέψεις, εσύ κατηγορούμενε, αν είσαι αυτός που λένε πως είσαι, δικάστηκες αυτεπάγγελτα! Για όσα έχεις πράξει, όσα πράττεις και όσα θα πράξεις. Για το ότι αποκλήρωσες το αγαπημένο σου δημιούργημα, τον άνθρωπο και μάλιστα του έφτιαξες κι ένα κολαστήριο, για να τον ταλαιπωρείς αιώνια, αφού πρώτα του φόρτωσες τα πάθη που γνώριζες πως θα τον οδηγήσουν σε αδικίες. Για το ότι άφησες ένα παραστρατημένο δημιούργημά σου, να οδηγεί την παραπλάνηση ρίχνοντας τις ευθύνες όχι στον πλανών, όχι στον πλάστη του πλανώντα, όχι σε αυτόν που ήξερε πώς θα αποφευχθεί το κακό και δεν έκανε τίποτα, παρά το διατηρεί ες αεί, αλλά στο δημιούργημα και την ελεύθερη βούλησή του. Για το ότι δε σταματάς το κακό λες και το απολαμβάνεις. Γιατί θα τιμωρήσεις άλλους για όσα εσύ ποιείς επειδή τα πάντα ποιείς. Γιατί κραδαίνεις τη θυσία σου ως υπέρτατη, όταν ίσως δεν υπάρχει άνθρωπος που αν τον πείσεις πως πρέπει να πεθάνει για να σωθεί η ανθρωπότητα δεν θα το κάνει, χωρίς ενδοιασμούς! Για όλα αυτά, αλλά και άλλα που θα μπορούσαν να γεμίσουν βιβλία, δικάστηκες! Και η ετυμηγορία είναι ΕΝΟΧΟΣ!

Όσο για την ποινή...
Έξωση και άφεση αμαρτιών! Τρόμαξες; Αδίκως! Τι μας πέρασες; Θεούς;
logoblog

Thanks for reading ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΗ ΔΙΩΞΗ! ΕΝΟΧΟΣ Ο ΘΕΟΣ! ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΕ ΕΞΩΣΗ ΚΑΙ ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ!

Previous
« Prev Post

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΙ-ΛΑ-ΡΕ-ΣΙ