tag:blogger.com,1999:blog-26461557153275101742023-11-16T18:09:42.795+02:00ΘόρυβωξΆνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-2646155715327510174.post-22157717442542387192018-03-30T08:33:00.001+03:002020-08-09T00:36:05.066+03:00ΑΠΕΙΡΟ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixlxGP6Kna6_ZJilfDla65_GJ6v2Tx38bAP-cCs2OCiVqFixhvVepz7Nj7m9WSk7Zrq_hcevuphVlg227XWV6giFh9hHIx-hAiLeKFn9rWuWi_j9eNxggjr1lEKyobuO_jspeY10Z70R0/s1600/forever-2028508_640.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="364" data-original-width="640" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixlxGP6Kna6_ZJilfDla65_GJ6v2Tx38bAP-cCs2OCiVqFixhvVepz7Nj7m9WSk7Zrq_hcevuphVlg227XWV6giFh9hHIx-hAiLeKFn9rWuWi_j9eNxggjr1lEKyobuO_jspeY10Z70R0/s640/forever-2028508_640.png" width="640" /></a></div>
<span style="color: blue;">- Πες μου έναν άπειρο αριθμό.</span><br />
<span style="color: red;">- Πες μου έναν αριθμό κι εγώ θα σου πω έναν μεγαλύτερο.</span><br />
<br />
Οι κόκκινες λέξεις δεν είναι σοβαρή απάντηση στις μπλε. Είναι απλώς η πρώτη κατάδειξη του απείρου, στην πρώτη επαφή ενός μαθητή μαζί του, όταν ακόμη δε μπορεί να κατανοήσει πιο περίπλοκες παρουσιάσεις όπως του αθροίσματος των όρων μίας ακολουθίας.<br />
<br />
Έναν άπειρο αριθμό δεν μπορείς ποτέ να τον δείξεις σε όλη του την έκταση. Στην πραγματικότητα η έκφραση "άπειρος αριθμός" είναι λάθος. Γιατί ένας αριθμός είναι κάτι συγκεκριμένο. Και δεν μπορείς να δείξεις κάτι συγκεκριμένο που να είναι άπειρο. Δε μπορείς καν να δείξεις κάτι συγκεκριμένο κοντά στο άπειρο! Πάντα η απόσταση ενός σταθερού και αμετάβλητου κάτι, από το άπειρο, είναι... άπειρη.Άνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2646155715327510174.post-70951976041952058992008-05-11T17:30:00.000+03:002018-04-01T03:34:24.614+03:00Ώριμος-η-ο<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-gSQ65uwi1eiMUBAxnezx8phTCZcOtpFyMsvLYsFlztGUtdts2vV3nLs5AC17EjoJhyyohFKopHqznEVgZRmRVHuq27HuuXAsNEQs4fZ0g_zHToY_z9sJ6i_I1AaPHKTeww65unZ7jc/s1600/tie-642063_640.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="425" data-original-width="640" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-gSQ65uwi1eiMUBAxnezx8phTCZcOtpFyMsvLYsFlztGUtdts2vV3nLs5AC17EjoJhyyohFKopHqznEVgZRmRVHuq27HuuXAsNEQs4fZ0g_zHToY_z9sJ6i_I1AaPHKTeww65unZ7jc/s640/tie-642063_640.jpg" width="640" /></a></div>
Το λήμμα περιγράφει έναν καρπό σε όλο του το μεγαλείο. Στην καλύτερη, την πιο όμορφη, την πιο χρήσιμη, για το οικοσύστημα, φάση της ζωής του.<br />
<br />
Χαρακτηρίζει και ανθρώπους. Όσους έβαλαν την υπογραφή τους σε υποχρέωση "κανονικής" κοινωνικής και πνευματικής συμπεριφοράς. Όσους αυταλυσόδεσαν τις σκέψεις τους σε όσα η προηγούμενη γενιά έκρινε θέσφατα. Όντας πλέον έτοιμοι να υπερασπιστούν έμπρακτα όσα τους παραδόθηκαν. Επιτάσσοντας σκέψη και σώμα στην άκριτη διαιώνιση οποιασδήποτε διαδεδομένης συλλογικής βλακείας.<br />
<br />
Άχρηστα σάπια φρούτα, που δεν έχουν πλέον τίποτα να προσφέρουν, παρά απογόνους. Τους οποίους θα προσπαθήσουν με νύχια και με δόντια να πλάσουν ως κλώνους εαυτού.Άνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2646155715327510174.post-88124539667637290232008-05-04T17:19:00.014+03:002018-03-30T13:05:12.590+03:00Τα συνακόλουθα του thorivox problem<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh05q5ajExQCNj8W8rZNhvkP0j58G2X4kRPj8VwcPG1auPQGl8Z8qKu8OUGEHhgW7hPbOrq3UrQD9a79It_tjnR3PK78CUTdTqsf8oLmC2WbtQL3P5AEyb28VqrCFY__4ITkRJxq6b9dY/s1600/Untitled-3.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh05q5ajExQCNj8W8rZNhvkP0j58G2X4kRPj8VwcPG1auPQGl8Z8qKu8OUGEHhgW7hPbOrq3UrQD9a79It_tjnR3PK78CUTdTqsf8oLmC2WbtQL3P5AEyb28VqrCFY__4ITkRJxq6b9dY/s640/Untitled-3.png" width="640" /></a></div>
Το <span style="color: #3333ff;"><a href="http://thorivox.blogspot.com/2008/05/thorivox-problem.html">thorivox problem</a> </span>έχει κάποια συνακόλουθα. Το πιο περίεργο συμπέρασμα που μπορεί να βγει από αυτά τα σμικρυνόμενα φράκταλ, δεν είναι τόσο το ότι όσο τα σχήματα φτάνουν στο μηδέν ενώ κάποια άλλα μεγέθη τους απειρίζονται. Άλλωστε, δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν αδιάστατα σημεία, επομένως το άπειρο χωράει. Από την άλλη, αν δε φτάσουν τα σχήματα στο μηδέν, δε φτάνει και κανένα μέγεθός τους στο όντως άπειρο. Δε μπορεί να δεχόμαστε μόνο τον απειρισμό, αλλά όχι τον μηδενισμό.<br />
<br />
Μια διαπίστωση που θέλει πολλή σκέψη, δεν είναι ο απειρισμός ή ο μηδενισμός αυτοί καθ' αυτοί, αλλά η εξάρτηση του ενός από το άλλο. Στο <a href="http://thorivox.blogspot.com/2008/05/thorivox-problem.html" target="_blank">thorivox problem</a>, το άπειρο θρέφει το μηδέν και το μηδέν το άπειρο.<br />
<br />
Αλλά και τι είναι μηδέν; Απόλυτη "απουσία" πάντων. Ένα πορτοκάλι, μείον ένα πορτοκάλι. Μηδέν πορτοκάλια. Το μηδέν από μόνο του δεν έχει έννοια. Αν μπορούμε να φανταστούμε το μηδέν, παύει να είναι μηδέν γιατί μέσα του έχει τη σκέψη μας. Περιέχει μία έννοια. Μία πληροφορία. Άρα δε μπορεί να είναι μηδέν.<br />
<br />
Ας επανέλθουμε στα σχήματα που εξετάζουμε. Αν αυτά, δε γίνονται ποτέ μηδέν, τότε το παράδοξο του Ζήνωνα (Έλληνας φιλόσοφος του πέμπτου αιώνα π.Χ. από την Ελέα της Ιταλίας), εξακολουθεί να ισχύει...<br />
<br />
<span style="color: #009900; font-style: italic;">Ο Αχιλλέας προσπαθεί να φτάσει μία χελώνα. Για να τη φτάσει πρέπει πρώτα να φτάσει στη μέση της απόστασης που τους χωρίζει. Όταν φτάσει εκεί, η χελώνα θα έχει προχωρήσει λίγο. Όσες φορές κι αν φτάνει στη μέση της απόστασης, η χελώνα θα έχει προχωρήσει ακόμη λίγο. Έτσι δεν πρόκειται να τη φτάσει ποτέ.</span><br />
<i><span style="color: #009900;"><br /></span></i>
Ο Ελεάτης, μας πετάει στα μούτρα το λάθος της αξίωσης ενός συνεχούς χωροχρόνου χιλιάδες χρόνια τώρα. Αλλά οι σύγχρονοι μαθηματικοί δεν κατάλαβαν τίποτα και χρησιμοποιούν όρια για να καταρρίψουν την παραδοξότητα! Το να χρησιμοποιείς όμως όρια, δηλαδή επί της ουσίας απειροστικό λογισμό, για να καταρρίψεις προβλήματα που σχετίζονται με την επ' άπειρον διχοτόμηση είναι λογική υπέρβαση. Και τέτοιες η επιστήμη κανονικά δεν έπρεπε να αποδέχεται! Είναι αστείο αν όχι γελοίο! Γιατί αν προσπαθήσεις να αποδείξεις την ύπαρξη -για παράδειγμα- τής μαγείας ξεκινώντας από την παραδοχή "έστω πως υπάρχει μαγεία" τότε είναι σίγουρο πως μαγεία θα βρεις μπροστά σου. Πρέπει να διαλέξουμε τι ισχύει και τι δεν ισχύει. Αν έχουμε λύσει το παράδοξο του Ζήνωνα, αξιώνοντας πως φτάνουμε όντως σε κάποιο όριο, τότε δεν έχουμε λύσει το <a href="http://thorivox.blogspot.com/2008/05/thorivox-problem.html" target="_blank">thorivox problem</a>. Και αν η λογική χρήσης απειροστικού λογισμού για την κατάρριψη απειροστικών αδιεξόδων είναι σωστή, τότε υπάρχει και μαγεία. Μία σκέψη μόνο αν αποδειχτεί σωστή, μπορεί να οδηγήσει σε λύση και τα δύο προβλήματα ταυτόχρονα. Κι αυτή είναι...<br />
<br />
<span style="color: #cc0000;"><b>Η μη δυνατότητα της επ' άπειρον διχοτόμησης.</b></span><br />
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b>
Ο δρομέας, θα φτάσει σε ένα σημείο, που δε θα είναι απαραίτητο να περάσει από τη μέση της απόστασης που τον χωρίζει από τη χελώνα. Στην πραγματικότητα δε θα μπορεί καν. Η ταχύτητά του, δε θα είναι dS/dt, αλλά (Πλήθος διακριτών αποστάσεων)/dt. Σε ένα τέτοιο σύμπαν, δεν απαιτείται πάντα να περνάς από τη μέση για να φτάσεις κάπου. Και τα φράκταλ δε φτάνουν ποτέ κοντά στο μηδέν γιατί κάποια στιγμή θα είναι αδύνατη η διαίρεση των διαστάσεών τους. Έτσι, τίποτα δεν πρόκειται να απειριστεί, άρα πρόβλημα ουδέν.Άνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2646155715327510174.post-24374076445250592112008-05-03T00:46:00.056+03:002018-03-30T13:17:20.433+03:00The thorivox problem<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizUBAvGqMjxcfgNb5JpHynoe_FU6xcCOS2BYmMBWKyE8HziUnmGvHbkG_ctwRD_5ATTgnpEKtjUzqr1huAhdUU08CfYxT6P3yl-UpEzviCOda4QNKwtXaEPZfUd99AbbmLn3GpqiV_35g/s1600/thorivox+problem3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizUBAvGqMjxcfgNb5JpHynoe_FU6xcCOS2BYmMBWKyE8HziUnmGvHbkG_ctwRD_5ATTgnpEKtjUzqr1huAhdUU08CfYxT6P3yl-UpEzviCOda4QNKwtXaEPZfUd99AbbmLn3GpqiV_35g/s640/thorivox+problem3.jpg" width="640" /></a></div>
Η καμπύλη ή νιφάδα Κοχ (Koch flake) κάποτε προβλημάτισε την επιστημονική κοινότητα. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και αναγνωρίσιμα φράκταλ (σχήματα που σε οποιαδήποτε μεγέθυνση μοιάζουν με τον εαυτό τους). Ο τρόπος κατασκευής της οδηγεί σε άπειρη περίμετρο, ενώ η επιφάνεια που καταλαμβάνει είναι συγκεκριμένη.<br />
<br />
<div>
<div style="text-align: center;">
<b>ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYMofJz8eAmAeNG-fgPer6lIYkA7zsxjTmuiOiOOOAPcx1_GmPci4YvtgkHDmZ6pwTRaREZLOqYBX5AvGzKBGt_s7IgZyiyUM48yT7gy__BaUkmmXMpDKzsSU0Q6Yiwv5-0Msb2p5UNDM/s1600/Von_Koch_curve.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="312" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYMofJz8eAmAeNG-fgPer6lIYkA7zsxjTmuiOiOOOAPcx1_GmPci4YvtgkHDmZ6pwTRaREZLOqYBX5AvGzKBGt_s7IgZyiyUM48yT7gy__BaUkmmXMpDKzsSU0Q6Yiwv5-0Msb2p5UNDM/s1600/Von_Koch_curve.gif" /></a></div>
Στην αρχή παίρνουμε ένα ισόπλευρο τρίγωνο. Χωρίζουμε την κάθε πλευρά, σε τρία ίσα ευθύγραμμα τμήματα. Στη συνέχεια, κατασκευάζουμε ένα ισόπλευρο τρίγωνο στην κάθε πλευρά, προς τα έξω και με βάση το μεσαίο τρίτο της. Έτσι, δημιουργείται το δεύτερο σχήμα της εικόνας, το οποίο είναι το γνωστό εξάγραμμα. Αφαιρούμε από το εξάγραμμα, το τμήμα εκείνο που ανήκει στο μητρικό τρίγωνο. Έτσι, έχουμε ένα νέο κλειστό σχήμα, του οποίου η περίμετρος έχει αυξηθεί, κατά το 1/3 σε σχέση με το προηγούμενο. Έστω Α η περίμετρος του μητρικού τριγώνου. Μετά την πρώτη κίνηση αφαιρούμε Α/3 και προσθέτουμε 2Α/3. Έτσι η περίμετρος γίνεται 4Α/3. Συνεχίζουμε τη διαδικασία, χωρίζοντας όλες τις πλευρές του νέου σχήματος σε τρία ίσα μέρη δημιουργώντας νέα τρίγωνα και αφαιρώντας στη συνέχεια τη βάση των νέων τριγώνων. Η περίμετρος σε κάθε κίνηση αυξάνει κατά το 1/3 της προηγούμενης. Σε άπειρες κινήσεις, έχουμε άπειρη περίμετρο, σε περιορισμένο εμβαδό.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Η ΝΙΦΑΔΑ ΤΟΥ ΚΟΧ ΜΕ ΔΙΑΔΟΧΙΚΕΣ ΣΜΙΚΡΥΝΣΕΙΣ </b></div>
</div>
<div>
Εδώ θα εισάγουμε μία ακόμη κίνηση στα βήματα κατασκευής, η οποία θα οδηγήσει σε κάτι αληθινά παράξενο. Έστω λοιπόν πως σε κάθε βήμα σμικραίνουμε το συνολικό σχήμα κατά ένα ποσοστό μικρότερο του 25%. Έστω για παράδειγμα πως το μικραίνουμε στα 7/8 του προηγούμενου. Τότε, η νέα περίμετρος θα είναι 7Α/8+(7Α/8)/3=Α+Α/6. Επομένως σε κάθε κίνηση, η επιφάνεια θα μικραίνει ενώ η περίμετρος θα μεγαλώνει. <b>Η διαδικασία οδηγεί σε ένα σχήμα που τείνει να εκφυλιστεί σε σημείο. Ένα σχήμα με μηδενικές διαστάσεις αλλά άπειρη περίμετρο!</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoW5qrlDiy5Y4onCr7C1gdDwecMklX2py5fPzJBz98yRtOMJopZHvEUdxG-nASJ3m0RX-NrprNdM0u4Ygi_utTP-Eh5OVXzo7PI_DibcIkK6WXVgnhDftxyeAdO1Z04IWr2g54r3K_-1U/s1600/koch+png+fill.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="275" data-original-width="1600" height="68" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoW5qrlDiy5Y4onCr7C1gdDwecMklX2py5fPzJBz98yRtOMJopZHvEUdxG-nASJ3m0RX-NrprNdM0u4Ygi_utTP-Eh5OVXzo7PI_DibcIkK6WXVgnhDftxyeAdO1Z04IWr2g54r3K_-1U/s400/koch+png+fill.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ο ΣΠΟΓΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΝΓΚΕΡ</b></div>
</div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSOkzO7SxYLDWpm2wwuChrkmjRSqXB20bMW1r9B05VI6sGjHe4eFdS-STd9Fl6XakvHt1WbqxBMjODkxr6Y2gLckKNQOL2RJsMogdxClAIEcuhJW7wV9SqhllUvskIUQ-4A2YO7QtTyxQ/s1600-h/Menger_sponge.jpg" style="clear: left; float: left; font-weight: bold; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5195930433651384338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSOkzO7SxYLDWpm2wwuChrkmjRSqXB20bMW1r9B05VI6sGjHe4eFdS-STd9Fl6XakvHt1WbqxBMjODkxr6Y2gLckKNQOL2RJsMogdxClAIEcuhJW7wV9SqhllUvskIUQ-4A2YO7QtTyxQ/s400/Menger_sponge.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></a>Εφαρμόζοντας την ίδια λογική και σε άλλα αντίστοιχα σχήματα, όπως ο σπόγγος του Μένγκερ (Menger sponge), καταλήγουμε σε ανάλογα εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ο σπόγγος του Μένγκερ, κανονικά δίνει άπειρη επιφάνεια σε περιορισμένο εξωτερικό όγκο. Σε κάθε κίνηση, αυξάνει την επιφάνειά του κατά το 1/3 της προηγούμενης. Ο όγκος μειώνεται κατά 7/27 σε κάθε κίνηση.<b> </b>Στην κατασκευή του, αντίθετα από την καμπύλη Κοχ, δεν προσθέτουμε κάτι, αλλά αφαιρούμε. Αφού χωρίσουμε τον κύβο σε 27 μικρούς κύβους, σε ένα σχήμα που θα μοιάζει με τον κύβο του Ρούμπικ (rubik's cube), αφαιρούμε τον κεντρικό κύβο και τους έξι μεσαίους της κάθε πλευράς. Έτσι, αν η επιφάνεια του αρχικού σχήματος είναι Β, στην πρώτη κίνηση αφαιρούμε 6Β/54 ενώ δημιουργούνται 24Β/54. Συνολικά δηλαδή η επιφάνεια αυξάνεται κατά 18Β/54. Δηλαδή κατά Β/3. Το νέο σχήμα θα έχει επιφάνεια 4Β/3. Στην πραγματικότητα ο κεντρικός κύβος δεν είναι απαραίτητο να αφαιρείται. Αν δεν αφαιρείται, σε κάθε κίνηση η επιφάνεια θα αυξάνει κατά 22Β/54 ή 11Β/27. Αν όμως τον αφαιρούμε οι αριθμοί μοιάζουν με αυτούς της νιφάδας. Συνεχίζοντας την διαδικασία στους εναπομείναντες κύβους, τελικά έχουμε άπειρη επιφάνεια η οποία περιορίζεται στα ίδια εξωτερικά όρια, ενώ ο όγκος του τείνει να μηδενιστεί.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Ο ΣΠΟΓΚΟΣ ΤΟΥ ΜΕΝΓΚΕΡ ΜΕ ΔΙΑΔΟΧΙΚΕΣ ΣΜΙΚΡΥΝΣΕΙΣ </b><br />
<div style="text-align: left;">
Τι προκύπτει αν παρεισφρήσουν διαδοχικές σμικρύνσεις στην κατασκευή του; Ότι ακριβώς συμβαίνει και στη σμικρυνόμενη νιφάδα του Κοχ. Αν η σμίκρυνση δεν φτάνει το 25%, η επιφάνειά του σε κάθε βήμα αυξάνεται. αλλά ο χώρος που καταλαμβάνει ο σπόγγος μικραίνει. <b>Η διαδικασία οδηγεί σε ένα κάτι που τείνει να εκφυλιστεί σε σημείο, δεν καταλαμβάνει καθόλου χώρο, αλλά ταυτόχρονα έχει άπειρη επιφάνεια!</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-weight: bold;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLWrGwrtrGSQvI_3Vv3JmOiM6MxkUWBbYd2uditUKiTob8wQDrgz4XJDoserUnN_Blyazeg0HcrJPe2O-rgcdiTTBwkN3FfKenyLX1KYshrvctRe4BU8JnU1UR-Uk33K746JRm82xaUHw/s1600/Thorivox+problem.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="99" data-original-width="373" height="105" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLWrGwrtrGSQvI_3Vv3JmOiM6MxkUWBbYd2uditUKiTob8wQDrgz4XJDoserUnN_Blyazeg0HcrJPe2O-rgcdiTTBwkN3FfKenyLX1KYshrvctRe4BU8JnU1UR-Uk33K746JRm82xaUHw/s400/Thorivox+problem.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ</b></div>
</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
Ένας μαθηματικός θα βεβαίωνε πως δεν υπάρχει τίποτα μαγικό σε όσα προαναφέρθηκαν αφού ούτε η Νιφάδα Κοχ ούτε ο Σπόγγος του Μένγκερ πρόκειται να φτάσουν ποτέ σε μηδενικές διαστάσεις. Και σε ένα σχήμα που έχει διαστάσεις, το άπειρο μπορεί να εμφανιστεί πολύ εύκολα, έστω κι αν είναι δυσνόητο. Σωστό! Αυτό όμως το φλερτ του απείρου με το μηδέν που μετά τη σμίκρυνση στη διαδικασία κατασκευής των φράκταλ, εμφανίζονται ως όρια για τα ίδια (!) σχήματα, ταυτόχρονα, προβληματίζει. Μετά από χρόνια έρευνας έχουμε διαπιστώσει και καλά στηρίξει πως τα περισσότερα φυσικά μεγέθη είναι διακριτά (κβαντισμένα). Εκτός από όσα συνδέονται με τον αξιωμένο ως συνεχή χώρο. Το κατά πόσο αυτό είναι αλήθεια, μένει να αποδειχτεί στο μέλλον. Αν πάντως δεν είναι αλήθεια, τότε το thorivox problem λύνεται αυτόματα. Μαζί με χιλιάδες άλλα...<br />
<hr />
Σχετικά: <a href="https://thorivox.blogspot.gr/2008/05/thorivox-problem-concomitant.html" target="_blank">Τα συνακόλουθα του thorivox problem</a></div>
Άνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2646155715327510174.post-23773442642390491242008-05-01T17:31:00.023+03:002018-03-25T12:26:59.973+03:00ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6jJIlbG71DLQ79gp2mN_Vo2V-eejFY_0OjDV85oAJfbIGyHB_ag8FDlxcEqQd6QZGH_mGRTN3QgDQvltakYY70rm8WSPUVkiVBrxE1s1e3DrHzmNCob_7Ug98Hjl4UppD8s7Bv_g-kbs/s1600/book-2073023_1280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="673" data-original-width="1280" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6jJIlbG71DLQ79gp2mN_Vo2V-eejFY_0OjDV85oAJfbIGyHB_ag8FDlxcEqQd6QZGH_mGRTN3QgDQvltakYY70rm8WSPUVkiVBrxE1s1e3DrHzmNCob_7Ug98Hjl4UppD8s7Bv_g-kbs/s640/book-2073023_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman";"><b>"Εν αρχή ην ο λόγος"</b>, λοιπόν. Και ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει;</span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman";">Αυτό έγραψαν ή αντέγραψαν. Και είτε επειδή κάποια στιγμή ξέχασαν τη σημασία όσων έγραψαν ή αντέγραψαν είτε επειδή δεν κατάλαβαν ποτέ τι έγραφαν, έφτασαν να διαδίδουν πως η δημιουργία ξεκίνησε επειδή κάποιος μίλησε.</span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman";">Στις μέρες μας, χιλιάδες χρόνια μετά, ακόμη ρωτάμε "ποιος ο λόγος;" αναζητώντας την αιτία, όχι τις κουβέντες. Το ζήτημα είναι... επιλέγουμε τη λογική ή τον παραλογισμό; Το κόκκινο ή το μπλε χάπι; Κι αν καταπιούμε το μπλε γιατί το κάνουμε; Για να μη χαλάσουμε τις ρουτινιασμένες μας σκέψεις! Τις καλά τακτοποιημένες σε κουτάκια. Είναι φυσικό. Για να ανοίξει ένα τέτοιο κουτάκι χρειάζεται περισσότερο κόπο από όσο χρειάζεται για να χαθεί ένα κιλό λίπος στο γυμναστήριο. Κι αυτό το τελευταίο δεν χάνεται μόνο με γυμναστική. Πρέπει να αλλάξει η συνολική συμπεριφορά απέναντι στο σώμα. Έτσι ακριβώς, τα κουτάκια που άλλοι τακτοποίησαν νωρίς νωρίς στα μυαλά μας, δεν αλλάζουν με λίγη σκέψη. Απαιτείται συνολική αλλαγή πνευματικής συμπεριφοράς...</span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";">Το ποιος θα μπορούσε να είναι ο λόγος της γενέσεως όσων σήμερα ονομάζουμε Σύμπαν, κάποιοι λένε πως δεν θα μάθουμε ποτέ. Κι έχουν βάσιμες υποψίες βασισμένες σε στοιχεία, δεν το λένε έτσι. Κάποιοι άλλοι, ελπίζουν πως ίσως μια μέρα τα μάθουμε όλα. Όμως, όπως προαναφέρθηκε, υπάρχουν και κάποιοι που νομίζουν πως γνωρίζουν. Γνωρίζουν </span><span style="font-family: "times new roman";">πως το Σύμπαν γεννήθηκε με λόγια...</span>Άνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2646155715327510174.post-50441894538050657092008-05-01T16:07:00.015+03:002018-03-25T12:52:01.168+03:00ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΗ ΔΙΩΞΗ! ΕΝΟΧΟΣ Ο ΘΕΟΣ! ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΕ ΕΞΩΣΗ ΚΑΙ ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXPx8wSc-5OI2EeHtcu6zRCFjjOnhm7X6yK1xQuuPi3gkE9kuxl8Q2ruP7bI3sOhH-DnAgScfmX2zzSQ8PyKUzhjq4EKvnkSTCDXNmvPA26qcAAcmoL-DsUgix3nOW0aGcWgKIXjEU2UI/s1600/fantasy-3186483_1280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="724" data-original-width="1280" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXPx8wSc-5OI2EeHtcu6zRCFjjOnhm7X6yK1xQuuPi3gkE9kuxl8Q2ruP7bI3sOhH-DnAgScfmX2zzSQ8PyKUzhjq4EKvnkSTCDXNmvPA26qcAAcmoL-DsUgix3nOW0aGcWgKIXjEU2UI/s640/fantasy-3186483_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="color: #999999;">Ή αλλιώς, μερικές από τις σκέψεις που με οδήγησαν στην απιστία...</span><br />
<br />
Υπάρχουν μερικές βασικές παραδοχές για τον θεό που αυτή τη στιγμή κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για όσες αδικίες συνέβησαν, συμβαίνουν ή θα συμβούν. Και για όσους υπέφεραν, υποφέρουν ή θα υποφέρουν στο μέλλον. Είναι λοιπόν σύμφωνα με όσα ο ίδιος δίδαξε διά στόματος των αποστόλων του...<br />
<br />
<b>- Δημιουργός</b><br />
<b>- Παντοδύναμος</b><br />
<b>- Πανάγαθος</b><br />
<b>- Παντογνώστης</b><br />
<b>- Κριτής</b><br />
<b>- Τιμωρός</b><br />
<b>- Έδωσε στον άνθρωπο ελεύθερη βούληση</b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Το κατηγορητήριο</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
Θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αυτές τις ιδιότητες χωρίς να πέφτουμε σε αντιφάσεις. Χωρίς να καταλήγουμε σε άτοπο. Χωρίς η παραδοχή μιας ιδιότητάς του να τρακάρει πάνω σε μια τουλάχιστον από τις άλλες. Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική. Είναι επικούρια λογική ήδη διατυπωμένη χιλιάδες χρόνια πριν.</div>
<br />
<b>Παντοδύναμος και πανάγαθος; </b>Αν ο κατηγορούμενος είναι δημιουργός, τότε δημιούργησε και το κακό. Επομένως πώς μπορεί να είναι πανάγαθος; Μάλιστα, γνωστή προσευχή δηλώνει πως είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Ή λοιπόν η προσευχή είναι λάθος ή ο κατηγορούμενος πληρεί και το κακό αυτοπροσώπως. Αν είναι παντοδύναμος, δύναται να εξαλείψει το κακό. Αν δύναται και δεν το κάνει, σημαίνει πως δε θέλει, άρα δεν είναι πανάγαθος!<br />
<b><br /></b>
<b>Παντογνώστης και πανάγαθος; </b>Αν άφησε εξ αρχής να δημιουργηθούν άνθρωποι γνωρίζοντας πως θα αδικήσουν ή θα αδικηθούν ή θα υποφέρουν αιώνια μετά την τελική κρίση, πάλι προβληματίζει η ιδιότητα του πανάγαθου. Εκτός αν δεν το γνώριζε, οπότε δε μπορεί να είναι παντογνώστης!<br />
<b><br /></b>
<b>Δημιουργός, παντογνώστης και πανάγαθος; </b>Αν είναι όντως ο δημιουργός, έδωσε και τα πάθη στους ανθρώπους γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως θα οδηγήσουν σε πόνο εαυτούς και αλλήλους. Αλλά τότε δε μπορεί να είναι πανάγαθος. Εκτός αν δεν το γνώριζε, αν δηλαδή δεν είναι παντογνώστης! Εκτός κι αν δεν είναι ο όντως δημιουργός!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Σύγκριση δημιουργήματος και δημιουργού</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
Σε αντίστοιχες επικουρικά διατυπωμένες αντιφάσεις σαν του κατηγορητηρίου πέφτει κανείς εύκολα όταν εξετάζει τις ταυτόχρονες ιδιότητες του θεού και δεν θα επεκταθούμε παρά έμμεσα. Ας δούμε μια ακόμη πλευρά του ζητήματος. Γιατί στο τέλος το δημιούργημα πρέπει να κριθεί δίκαια...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 1ο - Αγαθοσύνη: </b>Ας συγκρίνουμε την αγαθοσύνη του δημιουργήματος και του δημιουργού! Ποιος άνθρωπος, θα μπορούσε να αναπαραχθεί, γνωρίζοντας με σιγουριά πως τα παιδιά του είτε θα πονέσουν εν ζωή, είτε θα αδικήσουν και θα τιμωρούνται αιώνια; Γνωρίζοντας με σιγουριά πως δε θα έχουν καμία ελπίδα για καλή τύχη; Ίσως να έσπερνε ασύστολα καταδικασμένους απογόνους ένας μη αγαθός, εγωιστής. Κάποιος σαν αυτούς που υιοθετούν σκυλιά για παρέα και μετά τα κακομεταχειρίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αδιαφορώντας αν πονάνε, όταν τα κρεμάνε ανάποδα στα δέντρα και τα μαστιγώνουν. Όμως ευτυχώς, το δημιούργημα δεν έχει ως επί το πλείστον τέτοιους εκπροσώπους. Αντίθετα όμως με το δημιούργημα, ο σαδισμός δείχνει να περισσεύει στον δημιουργό όταν αφήνει την αδικία να διαιωνίζεται!</div>
<br />
<b style="text-align: center;">Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 2ο - Λογική: </b>Θα μπορούσε ποτέ κανείς να δει έναν επιστήμονα να πειραματίζεται αιώνια για το κατά πόσο το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά in vitro; Περίεργο σκηνικό έτσι; Μάλλον μουρλός παρά επιστήμονας θα ήταν. Ο κατηγορούμενος από την άλλη θα μπορούσε έστω να θελήσει να φτιάξει ένα σύμπαν που γνώριζε ακριβώς το πώς θα εξελιχθεί; Μάλλον όχι. Επομένως ή ο κατηγορούμενος δεν είναι ο δημιουργός, ή δεν είναι παντογνώστης, αλλιώς ομοιάζει με μουρλό πειραματιστή. Ή με κάποιον που στήνει χιλιάδες κομμάτια ντόμινο, μόνο και μόνο για να τα δει να πέφτουν. Αν και ο μουρλοντομινάκιας μπορεί να φαντάζεται πώς περίπου θα πέσουν τα κομμάτια, όμως δεν είναι καν σίγουρος πως θα επιτευχθεί η πτώση όλων. Δηλαδή ή το σύμπαν είναι θέαμα, ή ο κατηγορούμενος ήθελε κάτι να αποδείξει στον εαυτό του, ακριβώς όπως όσοι στήνουν επί μέρες ντόμινο προκειμένου να τα ρίξουν. Γενικότερα, ο κατηγορούμενος έχει ένα ζητηματάκι απέναντι στη λογική. Όπως και απέναντι στα πάθη. Πρώτα σου τα μοιράζει απλόχερα και μετά απαιτεί να τα σκοτώσεις μέσα σου για να κερδίσεις την αιώνια ζωή! Έχει και με το εγωισμό ένα ζητηματάκι. Τον θεωρεί αμαρτία, αλλά διδάσκει πως μπορείς και αξίζεις να ζήσεις για πάντα σε έναν παράδεισο. Πόσο ξιπασμένος, υπέρτατα εγωιστικός πόθος. Κι όμως, αντί να τιμωρείται, διδάσκεται από τους ίδιους που διδάσκουν πως ο εγωισμός είναι αμαρτία!<br />
<br />
<b style="text-align: center;">Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 3ο - Πλάνη: </b>Όταν ένας επιστήμονας διδάσκει, αποδεικνύει θεωρήματα πριν τα χρησιμοποιήσει. Ο κατηγορούμενος υπόσχεται να σου αποκαλυφθεί αφού πρώτα πιστέψεις σε αυτόν. Για πλανευτής θεός μοιάζει ο κατηγορούμενος. Αν το δημιούργημα καταφέρει να πείσει τον εαυτό του πως είναι σκύλος, δεν απέχει από το να αρχίσει να γαυγίζει. Η σκυλίσια ζωή, σίγουρα θα του αποκαλυφθεί. Όπως εκείνος την κατανοεί. Κι αν βρεθεί γνωστικός να του πει πως δε γίνεται να είναι σκύλος αφού περπατά στα δύο πόδια, θα μπουσουλήσει για να στηρίξει το πιστεύω του. Έτσι ακριβώς, όσοι πίστεψαν και τους αποκαλύφθηκε, κατανοούν με κάποιο τρόπο όλες τις αντιφάσεις των ιδιοτήτων του. Στο μυαλό τους δομούνται όλα έτσι ώστε αντιφάσεις δεν υπάρχουν. Άλλοι πάλι, αν και πίστεψαν, μπροστά σε τέτοιες σκέψεις απιστούν. Είναι ίσως ζήτημα του τι ακριβώς έχει κανείς ανάγκη. Και του τι μπορεί!<br />
<br />
<b>Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 4ο - Δικαιοσύνη: </b>Έστω ένα κέντρο δημιουργίας εγκληματιών. Παίρνεις μερικά παιδάκια, τα μαθαίνεις να σφάζουν, τα μεγαλώνεις ως δολοφόνους, τα ξαμολάς στην κοινωνία και στη συνέχεια τα συλλαμβάνεις και τους κουνάς το δάκτυλο για όσα έκαναν. Όμως θα είχες το δικαίωμα να κουνήσεις το δάκτυλο μόνο αν δεν είχες δημιουργήσει τους εγκληματίες εν γνώσει σου με όλα τα μη θεϊκά μέσα που διέθετες. Αυτή την αυτογνωσία, αν και όταν ασκεί πολιτική δεν το παραδέχεται, το δημιούργημα την έχει. Όχι όμως ο κατηγορούμενος. Δημιουργεί γνωρίζοντας τι δημιουργεί και μετά κουνάει το δάκτυλο στο δημιούργημα που έγινε όπως ακριβώς θέλησε ο ίδιος να γίνει. Το θέλησε, αφού το ήξερε εκ των προτέρων! Λες να ασκεί πολιτική κι αυτός;<br />
<br />
<b style="text-align: center;">Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 5ο - Συγχώρεση: </b>Ο άνθρωπος έχασε την αθανασία, όταν παραπλανήθηκε από ένα δημιούργημα του ίδιου του κατηγορούμενου. Και επήλθε η πτώση. Ο πόνος της γέννας, της επιβίωσης και αυτά τα ωραία. Επειδή ζήτησε από το δημιούργημα να μην τραφεί από ένα δέντρο. Λίγο σκληρός είσαι απέναντι στα παιδιά σου κατηγορούμενε. Το δημιούργημά σου έχει συγχωρήσει, ως κηδεμόνας, χιλιάδες τέτοιου είδους παρακοές. Και δε μιλάμε απλά για ένα φρούτο ή ένα βάζο με μέλι. Ακόμη κι αν έχει καλά εξηγήσει στον κηδεμονευόμενο το γιατί ακριβώς δεν πρέπει να πράξει κάτι, γνωρίζει να συγχωρεί. Ακόμη κι αν το ατόπημα συμβαίνει επανειλημμένα. Και χωρίς να χρειαστεί να σταυρωθεί. Έτσι. Απλά συγχωρεί. Γιατί μπορεί!<br />
<br />
<b style="text-align: center;">Δημιουργός Vs Δημιούργημα - Μέρος 6ο - Αυτοθυσία: </b><span style="text-align: center;">Μετά την πτώση</span>, ο δημιουργός σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα να στείλει τον υιό του να τον σκοτώσει ο άνθρωπος. Έτσι, θα μπορούσε να τον συγχωρήσει για όσα έπραξαν οι πρόγονοί του στον κήπο της Εδέμ. Έπρεπε λοιπόν ο ίδιος ο θεός να δολοφονηθεί. Σκότωσέ με να σε συγχωρήσω που με παράκουσες σα να λέμε! Περίεργη ιδέα εξ αρχής που τρακάρει και στην παντοδυναμία, αλλά ας την δεχτούμε. Θυσιάστηκε λοιπόν για να σώσει την ανθρωπότητα ολόκληρη από το προπατορικό αμάρτημα. Κι αυτό θεωρείται η ύψιστη προσφορά φιλευσπλαχνίας και αγάπης. Όμως για στάσου!<br />
<b>1. </b>Υπάρχουν άνθρωποι, που θυσιάστηκαν για έναν και μόνο άνθρωπο, κίνητρο πολύ μικρότερο από αυτό μιας θυσίας που σώζει όλη την ανθρωπότητα!<br />
<b>2. </b>Που θυσιάστηκαν χωρίς να φέρουν καμία ευθύνη. Αντίθετα με την περίπτωση του δημιουργού, που τόσο η ύπαρξη του φιδιού όσο και τα πάθη των πρωτόπλαστων, όπως και να το πάρεις περνούσαν από το χέρι του. Διαφορετικά δε νοείται ταυτόχρονα παντοδύναμος και δημιουργός των πάντων.<br />
<b>3. </b>Που θυσιάστηκαν χωρίς "δοξάστε με" και χωρίς να κουνάνε το δάκτυλο στον διασωθέντα. Ταπεινότερα από τον δημιουργό.<br />
<b>4. </b>Που θυσιάστηκαν χωρίς πειρασμούς περί του αντιθέτου.<br />
<b>5. </b>Για να του χαρίσουν την υπόλοιπη γήινη ζωή, δώρο πολύ μικρότερο από την αθανασία!<br />
<b>6. </b>Και υπάρχουν και άθεοι, που αποφάσισαν να θυσιαστούν. Νομίζοντας πως δεν έχει τίποτα μετά, απόφαση δυσκολότερη ασφαλώς από αυτήν που παίρνεις γνωρίζοντας πως σε τρεις ημέρες θα είσαι θεός.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Η απολογία</span></b></div>
Ο κατηγορούμενος, ισχυρίστηκε στην απολογία του πως έχει όλες τις ιδιότητες που του προσάπτουν οι θρησκείες. Και πως για τα όσα κατηγορείται, έχει άλλοθι! Την περιβόητη ελεύθερη βούληση που απλόχερα μοίρασε στο δημιούργημα! Οι δημιουργημένοι εγκληματίες του υποτιθέμενου κέντρου δημιουργίας εγκληματιών που προαναφέρθηκε, είχαν φυσικά κι εκείνοι ελεύθερη βούληση. Δηλαδή θα πρέπει να δεχτούμε πως δεν έφταιγαν οι δημιουργοί τους που τους ανέθρεψαν ως εγκληματίες αλλά οι ίδιοι οι εγκληματίες γιατί δέχτηκαν τη διαπαιδαγώγηση ενώ μπορούσαν να μην την δεχτούν! Ή όμως δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, ή ο κατηγορούμενος δεν είναι παντογνώστης. Αν συμβαίνουν και τα δύο, εφ' όσον γνώριζε, δε μπορεί παρά να μην είναι πανάγαθος.<br />
<br />
Ισχυρίστηκε κι άλλα ο κατηγορούμενος. Πως έδωσε τα πάντα στους ανθρώπους αλλά εκείνοι τον παράκουσαν και επήλθε η πτώση. Όμως ο ίδιος τους φόρτωσε τα πάθη όταν φύσηξε τον πηλό. Κι άφησε το φιδάκι να σουλατσάρει στην Εδέμ παραπλανώντας τους. Και θεωρεί πως έχει δικαίωμα να τους κρίνει. Κι ας γνώριζε πως θα τον παρακούσουν. Κι ας τον παράκουσαν επειδή τους έφτιαξε έτσι ώστε να μπορούν να τον παρακούσουν. Κι ας τους έπλασε γνωρίζοντας πως θα τον παρακούσουν. Επειδή τους έδωσε και ελεύθερη βούληση. Και σε τελική, πόσο ελεύθερη μπορεί να είναι η βούληση όταν κάποιος γνωρίζει το πού θα οδηγηθούν όλα εκ των προτέρων;<br />
<br />
Τελικά, σε μια ύστατη προσπάθεια υπεράσπισής του, μας είπε πως είναι ασύλληπτος για τον νου του δημιουργήματος πριν το δημιούργημα πιστέψει απόλυτα σε αυτόν ώστε να του αποκαλυφτεί. Έτσι, το δημιούργημα, δε μπορεί να γνωρίζει και να κατανοεί τα σχέδιά του. Όμως για ποια σχέδια συζητάμε; Τα ήδη τετελεσμένα γεγονότα; Αν είσαι παντογνώστης, γνωρίζεις από την αρχή το τέλος.<br />
<br />
Έπεσε και σε άλλες αντιφάσεις. Σε μια κρίση αυτοκριτικής μάλιστα, δηλώνει πως μετάνιωσε (ακριβώς αυτό το ρήμα χρησιμοποιείται στις γραφές) που έφτιαξε τον άνθρωπο, και αποφάσισε να κάνει κατακλυσμό για να τον καταστρέψει. Χρειάζεται λοιπόν τη συνεργασία της φύσης για να καταστρέψει, άρα δεν μοιάζει παντοδύναμος! Και το πιο περίεργο; Παρ' ότι παντογνώστης, κάνει λάθη!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Η Ετυμηγορία</span></b></div>
Μέσα από τις παραπάνω σκέψεις, εσύ κατηγορούμενε, αν είσαι αυτός που λένε πως είσαι, δικάστηκες αυτεπάγγελτα! Για όσα έχεις πράξει, όσα πράττεις και όσα θα πράξεις. Για το ότι αποκλήρωσες το αγαπημένο σου δημιούργημα, τον άνθρωπο και μάλιστα του έφτιαξες κι ένα κολαστήριο, για να τον ταλαιπωρείς αιώνια, αφού πρώτα του φόρτωσες τα πάθη που γνώριζες πως θα τον οδηγήσουν σε αδικίες. Για το ότι άφησες ένα παραστρατημένο δημιούργημά σου, να οδηγεί την παραπλάνηση ρίχνοντας τις ευθύνες όχι στον πλανών, όχι στον πλάστη του πλανώντα, όχι σε αυτόν που ήξερε πώς θα αποφευχθεί το κακό και δεν έκανε τίποτα, παρά το διατηρεί ες αεί, αλλά στο δημιούργημα και την ελεύθερη βούλησή του. Για το ότι δε σταματάς το κακό λες και το απολαμβάνεις. Γιατί θα τιμωρήσεις άλλους για όσα εσύ ποιείς επειδή τα πάντα ποιείς. Γιατί κραδαίνεις τη θυσία σου ως υπέρτατη, όταν ίσως δεν υπάρχει άνθρωπος που αν τον πείσεις πως πρέπει να πεθάνει για να σωθεί η ανθρωπότητα δεν θα το κάνει, χωρίς ενδοιασμούς! Για όλα αυτά, αλλά και άλλα που θα μπορούσαν να γεμίσουν βιβλία, δικάστηκες! Και η ετυμηγορία είναι ΕΝΟΧΟΣ!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Όσο για την ποινή...</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Έξωση και άφεση αμαρτιών! </b>Τρόμαξες; Αδίκως! Τι μας πέρασες; Θεούς;</div>
Άνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2646155715327510174.post-8427628028696218102008-05-01T06:13:00.016+03:002018-03-22T02:53:01.079+02:00HELL-AS AS HELL<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFGxKq2hz7wg_Uza-RXVY_sr7hZ-IDnd0Ypomw_xBjEMV-D3ulXIdtMlejDl8VaSkBw4MqGMM3QXeBtMmmJejnLFSIVxoI5kSnjIfanRcmSu2EJXAV4f7itlgWf0_qsi5Ts4Ll4mQxaqM/s1600/stairs-735995_1280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="719" data-original-width="1280" height="359" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFGxKq2hz7wg_Uza-RXVY_sr7hZ-IDnd0Ypomw_xBjEMV-D3ulXIdtMlejDl8VaSkBw4MqGMM3QXeBtMmmJejnLFSIVxoI5kSnjIfanRcmSu2EJXAV4f7itlgWf0_qsi5Ts4Ll4mQxaqM/s640/stairs-735995_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><b>Ιαπετός:</b> Τιτάνας. (Ι+A+Π+Ε+Τ+Ο+Σ <b>=</b> 10+1+80+5+300+70+200<b> =</b> 666 <b>=</b> ΧΞς')</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><b>Προμηθεύς:</b> Τιτάνας. Γιος του Ιαπετού. Έφερε το φως - γνώση. Όπως και ο <b>Εωσ-φόρος </b>(αυτός που φέρει το φως).</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><b>Δευκαλίων:</b> Γιος του Προμηθέα. Ο Έλληνας αντίστοιχος του Νώε αν και οι κακές γλώσσες λένε πως είναι αρχαιότερος.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><b>Έλλην:</b> Ο γενάρχης των Ελλήνων. Γιος του Δευκαλίωνα.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Δηλαδή ο παππούς του γενάρχη των Ελλήνων είναι ο Εωσφόρος, ενώ ο προπάππος του είναι ο κύριος ΧΞς'; Το κτήνος της Αποκάλυψης;</span><br />
<div style="text-align: center;">
<b style="color: #cc0000; font-family: inherit; font-size: xx-large;">HELL-AS AS HELL?</b></div>
Άνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2646155715327510174.post-89243430182450641072008-05-01T06:07:00.004+03:002018-03-23T09:49:32.670+02:00ΔΟΓΜΑΤΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyuA18c6VK13FYpDDTTYIuzfyRcm74xALe_MOYOSYpBNnsn0yrlV4PpIEQRfMAGnCQ31C29T3EsuaxZqL31uNcEEAWdkfN9GT9h1PVwOk6GpUrgT906yOkLDQLS_gRhg3kUemXeaxh-cE/s1600/afterlife-1238610_1280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="1280" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyuA18c6VK13FYpDDTTYIuzfyRcm74xALe_MOYOSYpBNnsn0yrlV4PpIEQRfMAGnCQ31C29T3EsuaxZqL31uNcEEAWdkfN9GT9h1PVwOk6GpUrgT906yOkLDQLS_gRhg3kUemXeaxh-cE/s640/afterlife-1238610_1280.jpg" width="640" /></a></div>
Aριστερά, δεξιά, φασισμός, κομουνισμός, αναρχία, λαοκρατία, στρατοκρατία, μοναρχία, υπαρκτή δημοκρατία, υπαρκτός σοσιαλισμός, σοσιαλισμός, μαρξισμός, εθνικισμός, εθνικοσοσιαλισμός, νεοφιλελευθερισμός, θρησκείες...<br />
<br />
<b>Δόγματα;</b><br />
<br />
Ευχαριστώ! Δε θα πάρω! Ίσως το ξανασκεφτώ κάποια στιγμή αν και χλωμό. Αλλά τι είμαι; Δογματικά αντίθετος στο δογματισμό; Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί και να είμαι. Όπως όμως είπε και ο μεγάλος δάσκαλος Ηράκλειτος, τα πάντα ρει. Άρα παίζει να γίνω κι εγώ κάποτε βλαμμένος ιδεολογιολάγνος!Άνεμοςhttp://www.blogger.com/profile/02798888267645287839noreply@blogger.com0